Aan de arbeid

Hoi,

Heel hartelijk bedankt voor al jullie reacties! Ik heb dus een superverjaardag gehad! Ik kwam terug van een paar dagen Karadeniz omdat ik een mailtje had gekregen over een eventuele kans wat knaken te verdienen in Istanbul. Op de camping in Ataköy werd ik verwelkomd door mijn vrienden van de security en Serkan van de receptie. Na op dinsdag het interview te hebben gehad heb ik donderdag nog een vergadering op mijn nieuwe werkstek bijgewoond en daarna ben ik naar het Mavi Guesthouse gegaan waar ik heel hard heb geroepen dat ik jarig was. Ali bood me meteen een bed aan voor die nacht omdat ik anders niet tot laat kon blijven feesten en we hebben met zijn allen (oude en nieuwe bekenden) gegeten en gedronken nadat ik door mijn Roeihartvrienden nog telefonisch was toegezongen! Van Nima kreeg ik een blokfluit cadeau. Mijn mooiste verjaardagscadeau naast alle drank (oei oei) en het eten met als klapper de chocoladeverjaardagstaart!
De volgende dag moest ik er vandoor want mijn visum voor Turkije liep weer eens af en omdat ik het nu eigenlijk wel zat was ben ik in notime naar Edirne gelift, de Bulgaarse grens overgestoken en teruggewandeld (langs alle auto' die in tegenstelling tot mij soms wel vijf uur moesten wachten) waarna ik bij de Turkse grens eindelijk een visum voor drie maanden heb gekregen. Goed gedaan jongen!
Om mezelf te feliciteren ben ik doorgelift naar Istanbul en vervolgens naar Şile! Hoera vakantieoord nummer een! Voordat ik dinsdag mocht beginnen met werken had ik bedacht dat ik het er nog maar even van moest nemen. Zaterdag laat in de middag kwam ik aan in Şile en ik heb mijn rugzak volgeladen met eten en water en ben langs de kust gaan lopen tot ik niemand meer tegenkwam. Op een van de bergruggen die daar wel uit de zee lijken op te rijzen heb ik het voor elkaar gekregen mijn tentje op te zetten. Toen ik 's avonds met mijn nieuwe blokfluit een serenade bracht aan de sterren werd mijn muzikale uitspatting beantwoord door luid gehuil. Ik schrok me een ongeluk en ben meteen in mijn tent gekropen en daar voor het licht werd niet meer uitgekomen! Ik heb zelfs mijn tandpasta maar op mijn handdoek uitgetuft en in een lege colafles geurineerd. Wat een bangerd was ik zeg!
Maar de volgende ochtend was ik dat weer vergeten toen ik een frisse duik in de Karadeniz kon maken. Ik heb nog weer een poging gedaan om een zandkasteel uit de grond te stampen en ik kwam behoorlijk ver maar het weer werkte niet mee. Het zand droogde te snel uit in de snikhete zon en de wind blies het vervolgens weg. Als er iets is waar ik naar terugverlang is het het Nederlandse strandzand en dan vooral dat op de eilanden... Huh.. zucht.
Wel heb ik hier in Turkije wat nieuwe sculptuurtechnieken kunnen oefenen en een schat aan nieuwe inspiratie opgedaan. Zo boetseer ik nu onder andere moeiteloos een kopie van een Ottomaanse moskee (op schaal uiteraard), ben ik een meester geworden in het creeren van natuurgetrouw metselwerk en weet ik perfect welk aangespoeld materiaal wel of niet geschikt is hiervoor (de keuze aan materiaal was op bepaalde plaatsen overvloedig!).
Enfin, al dat arbeiden maakte me hongerig en voor ik het wist was ik door mijn voorraad vreten heen. Zondagavond noopte me dat om richting de bewoonde wereld terug te keren en ik belandde bij de vreselijkste camping in de historie maar waar ze de lekkerste köfte bereidden! Ik was vervolgens weer interessant genoeg voor de locals om de rest van de avond ondervraagd te worden en in de watten gelegd te worden! Ik besloot hier maar te blijven kamperen en de volgende ochtend kreeg ik een heerlijk ontbijt en een baantje aangeboden. Als ik die dag zou blijven werken (met de jongens de plees schrobben en het strand van afval ontdoen) dan wachtte mij 's avonds een diner met vis van de grill en zou Muzaffer mij de volgende ochtend naar Istanbul brengen. Nou daar had ik wel oren naar en samen met Ceyhun en Mustafa heb ik een groot gedeelte van het strand schoongemaakt. Maar gelukkig was het niet alleen maar werken want de jongens hadden ook een roeibootje en hiermee zijn we een meertje opgegaan waar we lekker gezwommen hebben. 's Middags heb ik nog mijn was gedaan en toen kwam ineens Yavuz op bezoek(!). Yavuz was de grootste fascist die er rondliep maar de goeiste ziel die ik tegen ben gekomen in Turkije. Yavuz deed me denken aan Ruudje Berden! Yavuz nodigde me uit om met hem mee te gaan naar Istanbul en daar een paar dagen bij hem te logeren! Omdat Yavuz ook nog een vrouw en kinderen had en met zijn vader en moeder woonde dacht ik het te kunnen vertrouwen en ben meegereden in zijn aftandse scheurfiat. Wat heb ik vervolgens een schik gehad met deze vent en zijn familie en vrienden! Door Yavuz heb ik een hele andere kant van Istanbul mogen zien die ik anders nooit te zien zou hebben gekregen. Hij was bijvoorbeeld chauffeur voor een bedrijf dat tekstiel maakt. Ik mocht met hem mee en toen hij 's avonds de naaisters naar huis bracht zat ik dus voorin te genieten van een tour door een gedeelte van Istanbul waar je normaal gesproken nooit heen zou (willen) gaan.
Ik heb bij Yavuz zoveel fruit uit eigen tuin gegeten dat ik vloeibare vitamines plaste en ik heb heerlijk geslapen op het logeerbed in het logeerhuis dat naast de koeiestal stond. Die grappenmaker had zes koeien in Istanbul! Ook ben ik nog gebeten door zijn uiterst agressieve hond maar gelukkig was er een ketting aan dit beest vastgemaakt en kwam ik er met slechts een paar kleerscheuren vanaf!
Nou wat een avonturen maar nu ga ik tot eind november centen verdienen zodat ik door kan reizen naar Iran en het verre en vieze Centraal Azie waar ik nu toch wel heeel erg graag eens heen wil.
Heel veel liefs uit Stamboel (ik woon weer in het Mavi Guesthouse) en

Houdoe!