dinsdagavond borrelavond
Door: Joost M. de Jong
Blijf op de hoogte en volg Joost M.
10 Juni 2005 | Zwitserland, Bern
Ja, ik had dus niets door toen ik dinsdag om 17:30 uur Nienke en Feia in Lunetten (of all places) tegenkwam en daar ook ineens Matthijs ten tonele verscheen. Ik moest en zou echter nog een band plakken voor ik om zes uur met Matthijs zou eten (werd dus zeven uur: nog even oefenen jongen) en ik zat dus lekker in mijn tunnel.
Maar toen mij op weg naar het Oudevierenhuis door een mij tegemoetkomende Marco Mulder doodleuk werd medegedeeld dat ik te laat was en dat ´ze´ al waren begonnen, en ik bij binnenkomst ook nog eens zeven bordjes op het aanrecht telde in plaats van twee, maakten eindelijk wat verroeste onderdelen in mijn verwaarloosde hersenpan contact en vermoedde ik dat de onderdrukte gniffels en stiltemaningen die uit Matthijs zijn kamer leken te komen geen zinsbegoocheling waren, maar afkomstig moesten zijn van een aantal mij dierbare mensen. Ik confronteerde Matthijs met deze hypothese en met twinkelende pretlichtjes in zijn ogen vertelde hij me dat hij de lui die zich in zijn inloopkast hadden gepropt om mij te verrassen, nog best wel even wilde laten zitten. We lachten nog wat en ik besloot om hen te verrassen in plaats van andersom. Dit lukte grandioos en we hebben daarna lekker gegeten. Dankjewel Lot, Sanne, Marijne, Nienke, Feia en Matthijs!
Verder moet ik mijn excuses maken aan mijn neef Arse de Jong die reeds stipt om 21:00 uur in Cafe de Leugen aan de bar stond, helemaal klaar om er flink op los te borrelen, terwijl ik daar pas om 21:45 uur arriveerde. Arse dacht al bijna dat hij het slachtoffer was geworden van een van mijn slechte woordgrappen (cafe de Leugen). Arse, sorry. Ik vond het geweldig dat je er was!
Matthijs (altsaxofoon) en Christiaan (trompet) hebben nog Die Goldene Khasene ten gehore gebracht voor een uitzinnig publiek daar in de Leugen. Vrienden, dit neem ik zeker mee op reis!
Iedereen bedankt ook voor al jullie lieve dingen, woorden, knuffels, smsjes, kaartjes, kussen, tranen en stiekeme afscheidscadeautjes! Jullie zijn lieverds en het afscheid nemen viel me soms zwaar. Ik heb de pijn echter ervaren als een zoete omdat deze voortkomt uit de liefde die we voor elkaar voelen. Ik lach daarom door mijn tranen heen en voel me heel gelukkig dat ik zo geliefd ben. Weet dat ik heel graag weer naar jullie terugkeer! Ik houd keiveul van jullie.
Dikke kus,
Joost
Maar toen mij op weg naar het Oudevierenhuis door een mij tegemoetkomende Marco Mulder doodleuk werd medegedeeld dat ik te laat was en dat ´ze´ al waren begonnen, en ik bij binnenkomst ook nog eens zeven bordjes op het aanrecht telde in plaats van twee, maakten eindelijk wat verroeste onderdelen in mijn verwaarloosde hersenpan contact en vermoedde ik dat de onderdrukte gniffels en stiltemaningen die uit Matthijs zijn kamer leken te komen geen zinsbegoocheling waren, maar afkomstig moesten zijn van een aantal mij dierbare mensen. Ik confronteerde Matthijs met deze hypothese en met twinkelende pretlichtjes in zijn ogen vertelde hij me dat hij de lui die zich in zijn inloopkast hadden gepropt om mij te verrassen, nog best wel even wilde laten zitten. We lachten nog wat en ik besloot om hen te verrassen in plaats van andersom. Dit lukte grandioos en we hebben daarna lekker gegeten. Dankjewel Lot, Sanne, Marijne, Nienke, Feia en Matthijs!
Verder moet ik mijn excuses maken aan mijn neef Arse de Jong die reeds stipt om 21:00 uur in Cafe de Leugen aan de bar stond, helemaal klaar om er flink op los te borrelen, terwijl ik daar pas om 21:45 uur arriveerde. Arse dacht al bijna dat hij het slachtoffer was geworden van een van mijn slechte woordgrappen (cafe de Leugen). Arse, sorry. Ik vond het geweldig dat je er was!
Matthijs (altsaxofoon) en Christiaan (trompet) hebben nog Die Goldene Khasene ten gehore gebracht voor een uitzinnig publiek daar in de Leugen. Vrienden, dit neem ik zeker mee op reis!
Iedereen bedankt ook voor al jullie lieve dingen, woorden, knuffels, smsjes, kaartjes, kussen, tranen en stiekeme afscheidscadeautjes! Jullie zijn lieverds en het afscheid nemen viel me soms zwaar. Ik heb de pijn echter ervaren als een zoete omdat deze voortkomt uit de liefde die we voor elkaar voelen. Ik lach daarom door mijn tranen heen en voel me heel gelukkig dat ik zo geliefd ben. Weet dat ik heel graag weer naar jullie terugkeer! Ik houd keiveul van jullie.
Dikke kus,
Joost
-
10 Juni 2005 - 04:31
Inge:
lieve broer, graag had ik ook nog een paar bier met jou en je toffe vrienden gedronken, helaas. Een telefoon uit Sydney is niet minder heftig, vond ik!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
