Tijmen en Mariska

Zo hehe eindelijk laat die jongen weer eens iets lezen. Ja mensen ik zat even in een diepe dip. Ik ben meteen de eerste week het slachtoffer geworden van een van die mensen hier die het niet goed met je voor hebben. Ik zal er niet verder over uitweiden maar het kostte me flink wat geld en mijn humeur. Ik schaam me ervoor dat ik in de goedkope truc van zo'n slappe zak getrapt ben. In ieder geval was het goed voor mijn wereldbeeld. Ik ben nog steeds net zo enthousiast en open als voorheen (dat is gewoon een beetje moeilijk te veranderen) maar een stuk oplettender en wantrouwiger als mensen iets met of van me willen. Gelukkig verblijf ik in het Mavi Guesthouse en heb ik een heleboel leuke mensen ontmoet hier. Tijmen en Mariska jullie zijn een best voorbeeld van hoe leuk de Nederlanders toch kunnen zijn en ik hoop jullie snel weer eens te zien. Is het niet hier dan wel in Nederland. Check de foto's! Ik heb ook al een heleboel Turkse vrienden gemaakt. In het begin waren dat vooral de straatschoffies en de verkopers die iets van me moesten maar nu ken ik ook een aantal nette studenten. (haha contradictioooohh) Ik ontmoette Oguzhan bij het consulaat van Turkmenistan en samen proberen we een visum te krijgen wat superrelaxed is want hij kan iets beter turks nog dan ik haha. Met twee van zijn vrienden, Mohamed en Ahmet (jaja) werk ik aan mijn Turks en help ik hen op mijn beurt met hun Engelse lessen. Ahmet moet zijn cursus halen anders wordt hij van school getrapt en ik heb het tot mijn heilige taak gemaakt te zorgen dat dat niet gebeurt. Ik blijf nog even in Istanbul hangen want het is een interessante stad en ik moet wel want al die visa regelen is best wat werk (vordert evenwel gestaag goed bezig jongen). Ik zie het helemaal zitten en ga een baan zoeken en een kamer. Heb al aanbiedingen gehad van mijn vrienden maar ze mochten niemand in het dormatory erbij hebben jammer genoeg. Dan is er ook nog Beatrice, mijn duitse vriendin die ik af en toe spontaan tegenkom op straat, zij heeft nog een kamer over vertelde ze me en misschien ga ik daar wel wonen. Van Mustafa mocht ik in zijn kebabtent werken maar ik weet nog niet of ik de lekkerste kebap in de wereld wil leren maken.... Beslissingen maken is niet mijn sterkste punt maar ik werk eraan. Verder heb ik deze hele week naast een blond model uit Zwitserland mogen slapen, heb ik als een echte Turk mijn vriend Mehmetsjah geholpen nootjes te verkopen op straat en zwem ik geregeld in de Bosporus (Matthijs dit is echt een aanrader) met mijn maat Ender. 's Avonds zijn er de goede gesprekken met mijn Iraanse vriend Maziar (soort van moeilijke denker in de trant van Eric) en etentjes met Ali en Maria; de mensen die deze tent runnen.
Kortom ik heb het na die dip weer helemaal naar mijn zin en geniet met volle teugen. Veel liefs van jullie reizende idioost.
Ik heb mezelf trouwens maar een nieuwe naam gegeven; Yavuz. Spreek uit als jawoez. Een stuk makkelijker met voorstellen. Het is een Turkse naam die al heel oud is en bekend is vanwege de held Yavuz.
Dus veel liefs van jullie held,

Yavuz