ESFAHAN, de perzische parel

Volledigheidshalve dient nog vermeld te worden dat Amir een heuse mobiele telefoon bezat, wat het bellen met Mohammad nogal vergemakkelijkte. Het weerzien met mijn in Istanbul ontmoete vriend op het Maidan-e-Engelab was dus vooraf geregeld, maar daarom niet minder spontaan! Wat is het fijn om zulke mensen te kennen in andere landen. Mohammad is een kanjer en mijn zus heeft een uitstekende keus gemaakt toen ze hem bij me bestelde. Voor de kijkers thuis; Mohammad is een student architectuur die ik in Istanbul ontmoette omdat hij een conferentie bijwoonde aldaar en hij tevens geheel toevallig in het Mavi logeerde (omdat zijn geld gestolen was en hij het dure hotel waar hij eerst zat dus niet meer kon veroorloven). Ik heb indertijd foto's van beschikbare Turkse vrienden op dit digitaele dagboek geplaatst met de oproep aan de dames om snel te reageren. Mijn zuster had echter de tegenwoordigheid van geest om in plaats daarvan de Mohammad te kiezen. (Verder waren de reacties overigens ver te zoeken.)
Het leuke is dat ik intussen geregeld heb met Robert dat Mohammad voor de kerstspecial naar een zeker koud land overgebracht gaat worden om daar herenigd te mogen worden met de vrouw van zijn leven, dus kijken allemaal naar die Allyouneed kerstspecial! En pap en mam, jullie vinden hem ook vast hartstikke leuk!
Goed, het eerste wat ik had moeten doen toen ik mijn spullen bij Mohammad gedropt had, was een douche nemen (de eerste na twee weken reizen he bah jongen moet je dat nou vertellen?: ja dat is goed voor de amusementsfactor hehe), maar aangezien er hier soms geen water uit de kraan komt en ja je raadt het al- dat op dat moment toevallig het geval was, ben ik maar stinkend de stad gaan ontdekken. Gelukkig viel ik daar niet zo op tussen al die propere moslims die zich vijf keer per dag wassen...
Maar wat ik nog niet vaak meegemaakt heb, gebeurde die dag toen we over de Chahar Bagh Abbasi straat liepen: De wereld stond ineens even stil toen ik de koepel van de Madraseh Chahar Bagh aanschouwde! Ik was overdonderd door de schoonheid en moest Mohammad vragen nog eens te herhalen wat hij zei, want ik was compleet de draad kwijt. En Esfahan staat dus vol met dit soort magnifieke gebouwen. Ik geniet al bijna twee weken van deze schitterende stad en ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Inderdaad Elger, Djoser heeft gelijk, in ieder geval voor wat betreft al die paleizen en moskeeen (EN DIE ZIJN DUS ZO MOOI DA JE BEK DUR VAN OPEN VALT!) en ook voor wat betreft het nuttigen van thee met een waterpijpje.
En nu komt er een stukje cultuur Elger:
In Iran kent men de waterpijp. Ook wel shishe, nargileh en hier in Perzie dus 'kalion' genoemd. Nou, dat is me een genot: Je neemt een paar hijsen van die kalidinges en je bloeddruk daalt zo drastisch dat je er niet goed van wordt. Enkel thee met heul veul suiker helpt dan nog, maar gelukkig produceert men hier in Esfahan wat in geheel Iran faam geniet als de beste kristalsuiker-met saffraan-plakkaten die perfect oplossen in de thee en daarna een maximaal effect sorteren in het lichaam.
Enfin, na een half uutje met het hoofd tussen de knieen gezeten te hebben en een slordige halve kilo van dat befaamde spul te hebben weggewerkt, ging het wel weer een beetje ja. Oh, hier was het cultuurgedeelte weer over, maar dat snapte je misschien wel Elger. Volgende keer meer uitgebreid cultuursnuiven met Joost Martijn op locatie.
Intussen neem ik wederom afscheid met de memorabele woorden: Houdoe, maar niet voordat we gekeken hebben naar:
-Joost de Jong Superstar
-De AntiJong
-De masterlijke KALION
en:
-Tweemaal Mohammad (zoek de verschillen blijft een leuk spelletje)

Snel meer,
veul liefs (en als je dat op prijs stelt ook veul kamelenstront Chris)

Houdoe