U.S.A. verovert Kazakhstan

Het was heel gezellig in Shymkent en ik ben maar meteen vijf dagen blijven hangen. In het internetcafe kwam ik namelijk Aynura tegen, die met me wilde praten omdat ze engels studeert en nadat ze haar zus, haar broer en een plaatjesboek van Kazakhstan had opgehaald, gingen we uit eten in een cafeetje om de hoek. En terwijl ik het heerlijke Kazakhstaanse voer naar binnen schoof, vertelden zij en haar zus honderduit over Kazakhstan. Heerlijk om te zien hoe trots deze mensen zijn op hun land. Dat was weer even wennen voor me na al die klagende lui in Iran, Turkmenistan en Uzbekistan. En terecht; bekijk de mensenrechtenrecords van hun dictators maar eens. Conclusie: de dictator van Kazakhstan doet het gewoon heel erg goed.
Aynura en Laura gaven me een presentje: een heuse traditionele kazakhstaans hoofddeksel (voor mannen!) en toen kon ik eigenlijk geen nee meer zeggen op hun vraag of ik zou blijven tot vrijdag wanneer zij 'English Club' hadden; een door een alhier werkzame engelsman gesponsorde bijeenkomst waar de studenten met elkaar en met alle buitenlandse vrijwilligers in Shymkent de engelse taal oefenen.
Het zou heel leuk zijn om mij daar als gast te hebben, zo verzekerden zij mij. Efin, ze bleken ook nog eens Sandie te kennen want die werkt als Peacecorps volunteer hier en geeft engelse les en ja, is ook altijd aanwezig bij de English Club.
En toen ik later die avond Sandie ontmoette, vond zij het een uitstekend idee en mocht ik dus tot vrijdag blijven. Het werd uiteindelijk tot zondag, want Martha, een andere vrijwilliger, nodigde mij uit voor haar verjaardagsfeestje. Nou, dat was lachen, bekijk de foto's maar. Ondertussen heb ik mij deze week vermaakt met Sandie's supersamoeraikat Pluxa en met David, een schatje van een spanjaard met wie ik onder andere alle (twee) musea in Shymkent bezocht heb en een aardig middagje 'bierproeven' gedaan heb.
Zondag wilde ik in eerste instantie gaan lopen naar Almaty, maar eindigde in de bus daarheen waar ik een heuse Kazakhstan legerpiloot ontmoette die me zijn foto en telefoonnummer gaf in geval ik in problemen zou komen. Gisterenochtend vroeg kwamen we aan in de hoofdstad van Kazakhstan; Almaty. Ik had via couchsurfing.com een slaapplaats geregeld bij Bibigul en haar pa. Dat was een succes! Met haar en haar beste vriend heb ik een tour gemaakt door het centrum en in een muziekwinkel wat accordeon voor ze gespeeld. Klap op de vuurpijl was een flat waar kunstenaars kunnen werken en waar Bibigul de weg naar het dak wist. Ondanks de mist indrukwekkend uitzicht over deze blije stad.
's Avonds heb ik peeenstamp oftewel hutspot voor ze gemaakt en dat was een groot succes, ook al kenden ze het gerecht al, (ja een echt typisch Hollandse pot mwoehahhaha) want niet alleen had ik het wonderbaarlijk genoeg heel lekker klaargemaakt; ook toverde vader Bibigul een gulle fles wodka tevoorschijn en er werd gedronken op de vriendschap tussen Kazakhstan en Nederland. Die is dus niet meer kapot te krijgen. Heerlijk.
Vandaag ga ik richting China. Waarschijnlijk lezen jullie een tijdje niets van me, maar ik hoop jullie snel weer op de hoogte brengen van uitstekend nieuws over bijvoorbeeld verbeterde betrekkingen tussen nederlandse afgezanten en chinese locals.
Houdoe!

joost